home

kinderarts Şükrü Genco over diversiteit in OLVG : zijn moeder vroeg of ik hem kon genezen

Tijdens de Gaypride viert Amsterdam – en met ons heel Nederland – dat iedereen zichzelf kan en mag zijn. Je geslacht of geaardheid? Doet er niet toe. Ons ziekenhuis is een vurig aanhanger van dit gedachtengoed en dat proberen we al jarenlang ook uit te dragen tijdens de Canal Parade, het hoogtepunt van de Gay Pride. 

Zelf maak ik ook wel eens wat mee. Mijn ouders waren Turkse gastarbeiders. Ik was zeven toen ik naar Nederland kwam en toen ik op de lagere school tegen mijn leraar zei dat ik arts wilde worden zei hij: ‘Şükrü, waarom ga je niet naar de LTS (lagere technische school)? Snel een vak leren!’ Weinig leraren vertrouwden erop dat ik ooit arts zou kunnen worden. Helaas 35 jaar later werden ook mijn kinderen gediscrimineerd, op een witte school. Dat werd zo erg dat we zijn overgestapt naar een andere school.

Acceptatie

Ik heb een familielid en die is homoseksueel. Voor zijn ouders was dat in eerste instantie heel moeilijk. Mijn vrouw en ik hebben ons ingezet voor acceptatie in de familie. Daarin heeft de familie me gelukkig erg verrast. En de vader, die in eerste instantie heel streng was, heeft hij zijn zoon nu volledig geaccepteerd. 

Diversiteit is leuk. Zelf sta ik voor diversiteit in alle vormen. Of het nu gaat om geloofsovertuiging, culturele achtergrond of seksuele geaardheid. Ik sta er open en Amsterdams in. Ik denk wel dat de zorg een voorsprong heeft. 100% acceptatie zal er niet zijn, maar mensen staan ervoor open, anders zijn wordt geaccepteerd. 

Advies

In mijn werk als arts kom ik regelmatig in aanraking met diversiteit. Iets wat me is bijgebleven is een Turkse puberjongen die met zijn moeder op mijn spreekuur kwam. Hij had geen lichamelijke problemen. Maar zijn moeder vroeg, in tranen, of ik hem kon genezen. Hij had namelijk pas verteld dat hij op jongens viel. Zoiets is heel pijnlijk, maar ik probeerde deze jongen met zijn moeder zo goed mogelijk te begeleiden en te verwijzen. En ik weet dat het in die cultuur vaak moeilijk te accepteren is. Ik ben niet bang voor het gesprek. De moeder zat nog in het verwerkingproces, maar na even doorpraten, bleek dat niet zij degene was die er moeite mee had, maar dat ze bang was voor haar omgeving. Dat kun je niet in een of twee gesprekken oplossen, maar je bent wel een onderdeel van het proces. Deze gebeurtenissen bespreken we ook met collega’s. Hoe pak je dit aan, wat kun je doen? 

In OLVG hebben we net de stuurgroep diversiteit. Vanuit dit orgaan gaan we gevraagd en ongevraagd advies geven over diversiteitsprojecten. Zodat het grote plaatje niet uit het oog wordt verloren. Want er zijn al veel goede initiatieven in het ziekenhuis. Het liefst zie ik het geïntegreerd in de gehele organisatie. 

Şükrü Genco
Voorzitter Commissie Diversiteit
Kinderarts

Lees ook dit artikel over de Gay Pride Talkshow van OLVG.

Betrokken afdelingen

Kindergeneeskunde