vrijdag 09 juni 2017

Gynaecoloog Celine Radder : het beste uit twee werelden

Van Sint Lucas Andreas naar OLVG, locatie West… voor mij was het een natuurlijke stap. Achter de schermen was ik er al een tijd mee bezig. Ik was vooral benieuwd naar wat mijn patiënten ervan zouden vinden. Grappig genoeg was het vooral de naam waar mensen aan moesten wennen. ‘Heet het dan niet meer Sint Lucas?’ Nee, zo heet het inderdaad niet meer. En heel af en toe gebeurt het dat iemand voor een afspraak in Oost staat, omdat mensen de naam OLVG nu nog vooral met locatie Oost associëren. Maar de fusie van de ziekenhuizen zelf roept eigenlijk weinig vragen op. En het is wat mij betreft ook vooral goed nieuws: we bieden nu het beste uit twee werelden.

Een schat aan expertise

Wat houdt het beste van die twee werelden in? Voor mij geldt dat ik snel en makkelijk een collega kan raadplegen als ik behoefte heb om te sparren. Voor patiënten betekent de fusie dat we behandelingen nog beter kunnen afstemmen op hun behoeftes. Voor vleesbomen zijn er nu bijvoorbeeld wel tien verschillende behandelingen mogelijk. En we hebben samen zoveel expertise dat je altijd bij een gespecialiseerde gynaecoloog voor jouw aandoening terecht kunt. Of bij iemand met wie je een goede klik hebt. Samenwerken met meerdere specialisten kan ook gemakkelijker dankzij de fusie. We werken in hetzelfde systeem, dus we kunnen patiëntgegevens – als daar toestemming voor gegeven is – gemakkelijk delen.

Nare herinneringen

Dat dat een meerwaarde kan zijn voor onze zorg blijkt in de praktijk. Via een collega van OLVG, locatie Oost kwam er een vrouw bij mij op het spreekuur. Ze was daar onlangs bevallen van haar eerste kind. Wat een mooie ervaring had moeten worden, werd een dag die ze liever wilde vergeten. Ze was zover ingescheurd – wat bij een kleine groep vrouwen gebeurt tijdens een bevalling - dat ze geopereerd moest worden. Toen ze uit de operatie wakker werd, hoorde ze dat haar kindje ziek was en overgebracht naar een ander ziekenhuis. Ontzettend heftig als je net bevallen bent. Ze bleef na de operatie klachten houden van het litteken. Hoewel ze tevreden was over hulpverlening in locatie Oost, wilde ze voor de noodzakelijke vervolgoperatie niet meer terug naar de plek waar ze nare herinneringen aan had. Ze reed zelfs met een boog om het ziekenhuis heen.

Frisse start

Op locatie West maakten we een frisse start. Ik had haar dossier gelezen en met haar gynaecoloog gesproken. Ik kende dus niet alleen de feiten, maar ook de emotie erachter. Daardoor kon ik haar snel geruststellen en hoefde ze haar verhaal niet helemaal opnieuw te vertellen. Samen besloten we een hersteloperatie te doen. Met een verloskundige coach besprak ze hoe ze de bevalling had ervaren. Zo kon ze het een plekje geven. Omrijden als ze langs locatie Oost moet, doet ze niet meer. Dat hebben we gelukkig samen bereikt.