Tentoonstelling ‘Komt een mens bij de dokter’ in OLVG

Waarom deze tentoonstelling in OLVG

In OLVG komt de hele stad samen, een mix van culturen en genderidentiteiten. En iedereen heeft een eigen wens en vraag naar zorg. Taboe of schaamte mogen hierbij geen rol spelen. Het is belangrijk dat iedere patiënt de zorg krijgt die op dat moment nodig is. En dat patiënten worden aangesproken zoals zij dat wensen.

'Het is niet erg om fouten te maken, het gaat erom dat je ervan leert'

Wouter Hervij, teamleider BureauFlex en OWS-beheer, projectleider OLVG Pride: ‘We verschillen op veel manieren van elkaar. De makers van de tentoonstelling omschrijven dit heel mooi: "We zijn man, vrouw, of willen niet in een hokje gestopt worden. We voelen ons seksueel aangetrokken tot iedereen, tot een bepaalde groep, of tot helemaal niemand. Verder maken we in ons leven andere dingen mee." Deze tentoonstelling laat zien wat voor impact het kan hebben als we niet alert zijn op deze verschillen. Niet alleen in het leven van de LGBTIQ+ gemeenschap, maar ook van andere mensen. Het is zo belangrijk dat we het gesprek met elkaar blijven aangaan, dat we de openheid, nieuwsgierigheid en het respect tot, naar en voor elkaar behouden. Het is heus niet erg om fouten te maken. Belangrijk is dan wel dat je ervan leert. Niet voor niets hebben in we in OLVG de kernwaarde altijd in ontwikkeling.'

Vooroordelen en aannames

In de tentoonstelling komen zowel patiënten als zorgverleners aan het woord. Patiënten Kai, Nanoah, Jess en Louisa beschrijven hoe onbegrip en vooroordelen in de zorg hen heeft beïnvloed. Bijvoorbeeld omdat er geen rekening werd gehouden met hun aanspreekvorm of identiteit. Ook kregen ze niet altijd een keuze in hun behandeling. Dit zorgde ervoor dat ze contact met zorgverleners soms zelfs gingen vermijden. Zorgverleners Kawa, Renate, Rosanne en Annika vertellen op hun beurt hoe zij proberen om deze onwetendheid en aannames in de zorg te verminderen of weg te nemen. In de kern komt het erop neer dat je rekening houdt met ieders unieke aspecten. 'Want', zeggen ze, 'we zijn allemaal gelijk, maar niet hetzelfde.'

Ilse van Stijn, intensivist en voorzitter bestuur medische staf: ‘De gezondheidszorg is nog volop in ontwikkeling. Ook in OLVG leren we elke dag. Hoe wil je worden aangesproken? Wat heb jij nodig? Vragen die gesteld moeten worden en belangrijk zijn om iedereen goede zorg te geven. Daar hebben we aandacht voor. Zo leren we steeds meer over de rol van sekse, gender en seksuele oriëntatie in de behandeling van aandoeningen. En zo zetten we stappen naar de juiste zorg voor ieder mens. Om de best passende zorg te bieden, is goede communicatie heel belangrijk. Maar bij het stellen van bepaalde vragen kan een gevoel van schaamte je soms in de weg staan. Zowel de zorgverlener als de patiënt krijgt hier wel eens mee te maken. Daardoor worden sommige onderwerpen uit de weg gegaan, wat kan leiden tot aannames of onbegrip. Onze wens is dat alle patiënten zich welkom voelen in OLVG, mét ieders unieke context. Dat lukt beter als je elkaar echt probeert te begrijpen. Als je over dat gevoel van schaamte heenstapt en die ene lastige vraag wél stelt.’