Kind op bezoek op de Intensive Care : een goede voorbereiding

Een bezoek op de Intensive Care kan veel indruk maken op een kind. Daarom is het belangrijk om goed na te denken of een kind meegaat naar de Intensive Care.

Als een kind een goede band heeft met de patiënt op de Intensive Care, kan het fijn zijn voor het kind om de patiënt te zien. Als de band minder goed is, is het beter om een kind niet mee te nemen naar de Intensive Care.

Als het kind niet mee gaat naar de Intensive Care, kan een kind altijd een brief of tekening maken voor de patiënt. Het is belangrijk om een kind wel informatie te geven over de patiënt. Zo blijft het kind betrokken bij de patiënt.

Het is belangrijk dat u een kind goed voorbereidt voor een bezoek op de Intensive Care. Laat een kind nooit alleen op bezoek gaan. Vanaf 18 jaar mag iemand alleen op bezoek, maar soms is het dan nog fijn als er een volwassene meegaat.

Zo kunt u een kind goed voorbereiden op een bezoek:

• Het is belangrijk om het kind te vertellen dat de patiënt ziek is. Houd hierbij rekening met de leeftijd van het kind.
• Vertel eerlijk of de patiënt nog beter kan worden. Als de patiënt beter kan worden, vertel dan dat de dokters en verpleegkundigen hun best doen om de patiënt beter te maken.
• Vertel wat het kind kan verwachten. Dit kan met behulp van 1 van de fotoboekjes op deze pagina.
• U kunt een foto maken van de patiënt op de IC. Voor het bezoek kunt u de foto aan het kind laten zien. Zo weet het kind wat het kan verwachten.
• Als een patiënt niet kan reageren, vertel dit dan aan het kind.
• Als het kind vragen heeft over de patiënt, raden wij aan een eerlijk en duidelijk antwoord te geven.

Hulp bij het voorbereiden

Als u hulp wil bij het voorbereiden van een kind, kunt u dat gewoon vragen. De verpleegkundige helpt u graag. U kunt ook vragen of de kinderpedagoog of kinderpsycholoog u kan helpen.

Fotoboek: Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie West

Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie West Blader door het fotoboek

Vandaag gaat Bas met zijn moeder naar het ziekenhuis. Niet omdat hij zelf ziek is, maar omdat hij op bezoek gaat bij zijn oom Tom. Dit is de ingang van het ziekenhuis.

De afdeling waar Bas op bezoek gaat heet de Intensive Care. Dit is op de tweede verdieping. Hier liggen mensen die erg ziek zijn.

Bas moet eerst twee deuren door. Hiervoor mag hij op de knop drukken, dan gaat de deur vanzelf open. Het ruikt op de gang altijd een beetje gek. Dit komt doordat alles heel schoon moet zijn. Ook kan het zijn dat je medicijnen ruikt. Deze krijgen de zieke mensen om beter te worden.

Bij de balie mogen Bas en zijn moeder zich melden. Er zijn veel kamers. Bas wil graag weten op welke kamer zijn oom ligt. Op de Intensive Care werken dokters en verpleegkundigen. Zij zorgen goed voor de mensen die ziek zijn. De dokters dragen witte jassen en de verpleegkundigen dragen groene pakken.

Daar komt de verpleegkundige die voor oom Tom zorgt. Ze geeft Bas een hand en vertelt dat Bas en zijn moeder nog even moeten wachten. Dit moet omdat de dokter nu bij oom Tom is en het anders te druk wordt.

In de familiekamer staan stoelen waar Bas met zijn moeder kan wachten. De verpleegkundige komt Bas en zijn moeder weer halen als de dokter klaar is bij oom Tom.

Oom Tom ligt op kamer 2. De verpleegkundige vertelt dat oom Tom er wel een beetje anders uit kan zien dan thuis. Dit komt omdat hij erg ziek is.

Bas mag naast oom Tom zitten. Oom Tom is erg moe. Bas mag zijn hand vasthouden of hem een kusje geven.

Op de kamer ziet Bas een monitor. Dat is een computer die precies weet hoe goed het gaat met oom Tom. Deze kan af en toe geluid maken of piepen. Daar hoef je niet van te schrikken.

Dit zijn medicijnen die oom Tom krijgt om beter te worden. Ze zitten vast aan allemaal verschillende draadjes. Deze kunnen ook af en toe geluid maken of piepen, dat is niet erg. Dat is een waarschuwing voor de verpleegkundige.

Oom Tom heeft een buis in zijn mond. De buis helpt oom Tom om goed te ademen. Bas mag tegen oom Tom praten, alleen kan hij niets terugzeggen.

Bas heeft op school een tekening gemaakt voor oom Tom. Die mag hij ophangen op een mooie plek in de kamer van oom Tom.

Bas en zijn moeder gaan weer naar huis want oom Tom is erg moe en moet goed uitrusten. Bas zegt zijn oom gedag en zwaait nog even voordat hij weggaat.

Thuis praat Bas met zijn moeder nog over het bezoek in het ziekenhuis. Bas vond het wel een beetje spannend, maar gelukkig was zijn moeder mee en heeft hij gezien dat de dokters goed voor oom Tom zorgen.

Fotoboek: Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie Oost (tot 6 jaar)

Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie Oost (tot 6 jaar) Blader door het fotoboek

Dit is de ingang van OLVG, locatie Oost. Ga je mee naar binnen?

Dit is Emma. Emma is met haar vader in het ziekenhuis. Niet omdat ze zelf ziek is, maar omdat ze op bezoek gaat. Oom Max is aan zijn hart geopereerd en daarom ligt hij nu op de intensive care afdeling. Daar kom je even terecht als je heel ziek bent of na een grote operatie. De dokters en verpleegkundigen letten daar extra goed op je.

Hé, dat is leuk; als je op de grote zilveren knop drukt, zwaaien de deuren vanzelf open. Zodra ze door de deuren zijn, ziet Emma nog zo’n grote zilveren knop. ‘Mag ik daar ook op drukken?’ vraagt Emma aan papa. ‘Ja, want zo komen we op de intensive care’, zegt papa.

Emma ziet een lange gang met een hoop deuren en het ruikt er ook een beetje gek. Papa zegt dat de geur komt omdat ze hier zoveel moeten schoonmaken en medicijnen moeten geven die een beetje gek ruiken. ‘Er zijn zoveel deuren, waar moeten we oom Max nou vinden?’, vraagt Emma.

Papa zegt dat ze zich moeten melden bij de balie en het daar kunnen vragen. De mevrouw achter de balie belt de verpleegkundige die voor oom Max zorgt. ‘De verpleegkundige komt hier naar toe’, vertelt de mevrouw als ze de telefoon heeft neergelegd.

‘Hoi, ik ben Karlijn, ik ben de verpleegkundige van jouw oom Max. Hoe heet jij?’ vraagt de verpleegkundige in het groene pak. Emma wordt een beetje verlegen, maar durft wel een handje te geven. Karlijn vertelt dat de dokters in witte pakken lopen en de verpleegkundigen in groene pakken. Emma en papa kunnen nu nog niet bij oom Max, omdat de dokter nog bij hem is. Ze moeten even wachten in de familiekamer.

Karlijn heeft Emma en papa naar de familiekamer gebracht. Er staat hier een grote automaat waar je drinken uit kan pakken. Emma mag van papa een warme chocomelk. Net wanneer Emma haar laatste slokje chocomelk neemt, ziet ze Karlijn door de deuren komen. Karlijn legt uit dat oom Max er anders uit zal zien dan thuis, maar dat hij het leuk vindt om bezoek te krijgen. Hierna mogen ze naar oom Max toe.

‘Oom Max ligt op kamer 10, we moeten de hele gang aflopen. Probeer maar niet in andere kamers te kijken, dat vinden mensen niet fijn. ’Emma telt de kamernummers mee die boven de deuren hangen en loopt aan papa’s hand achter Karlijn aan.

Als ze bij kamer 10 aankomen, ziet Emma oom Max liggen. ‘Oom Max ligt aan allemaal draadjes, hiermee proberen wij hem beter te maken.’

‘Wil je je jas uit doen?’ vraagt Karlijn. Emma heeft het wel warm gekregen en wil graag haar jas uit, ze kan zelf niet bij de kapstok dus helpt Karlijn haar.

Wat een witte kamer en een hoop gekke apparaten, denkt Emma. Karlijn begint wat uit te leggen over de gekke apparaten die Emma ziet en over de piepjes die ze hoort. ‘Al deze apparaten zijn er om oom Max goed in de gaten te kunnen houden.

Op het beeldscherm bewegen allemaal gekleurde lijntjes. Daaraan kunnen de dokters en verpleegkundigen zien hoe het met oom Max gaat.

‘Wat heeft oom Max in zijn mond?’ vraagt Emma. ‘Dat is een buisje waarmee we hem helpen met ademen, hierdoor kan hij alleen niet praten’ legt Karlijn uit.

‘Willen jullie even bij oom Max zitten en zijn hand vasthouden? Dan zal ik het bed omlaag doen’, zegt Karlijn. ‘Dat durf ik wel!’ zegt Emma stoer. Karlijn vertelt dat oom Max misschien zijn ogen wel open zal doen, maar ook al doet hij dit niet, dan kan Emma wel tegen oom Max praten. ‘Misschien hoort oom Max je wel.’

Oom Max opent zijn ogen en is blij om Emma en papa te zien. ‘Vertel maar eens aan oom Max wat je op school hebt gedaan’, zegt papa. ‘Ik heb op school een tekening voor je gemaakt oom Max’, vertelt Emma. Oom Max glimlacht, hij vindt de tekening erg mooi.

‘Zullen we die mooie tekening ergens ophangen, waar oom Max hem goed kan zien?’ vraagt Karlijn. Samen zoeken ze een mooie plek om de tekening op te hangen. Emma is trots bij het zien van haar tekening.

Oom Max wordt een beetje moe. Emma en papa moeten ook weer naar huis, want de bezoektijd is voorbij. Ze zeggen gedag tegen oom Max en geven Karlijn een hand. Emma zwaait naar oom Max en zegt dat ze snel weer terug zal komen.

‘Hoe vond je het op de IC Emma?’ Vraagt papa. ‘Toch best een beetje eng’, zegt Emma. ‘Maar ik wil later ook verpleegkundige worden, net als Karlijn, papa!’

Tot ziens!

Fotoboek: Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie Oost (vanaf 6 jaar)

Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie Oost (vanaf 6 jaar) Blader door het fotoboek

Dit is de ingang van OLVG, locatie Oost. Ga je mee naar binnen?

Dit is de ingang van de afdeling Intensive Care. Mensen liggen hier omdat zij tijdelijk extra zorg nodig hebben, intensieve zorg.

Er zijn 2 familiekamers op de afdeling Intensive Care. Het kan voorkomen dat de dokter of verpleegkundige nog met een onderzoek bezig is bij de patiënt en dat je niet gelijk op bezoek kunt. In de familiekamer kun je wat te drinken nemen en wachten tot de verpleegkundige je komt halen.

In deze lange gang zijn verschillende patiëntenkamers. De deuren van de kamers staan meestal open zodat je soms een patiënt in bed ziet liggen. Probeer maar niet in de kamers te kijken, want dat vindt niet iedereen fijn. Omdat er niet veel ramen zijn, is het altijd een beetje donker.

Halverwege de lange gang is de balie. Hier achter zit de secretaresse. Wanneer je op bezoek komt, meld je je hier. Zij vraagt na of je op bezoek kan komen of dat je nog even in de familiekamer moet wachten. In de gang en op de kamers kan het wat anders ruiken doordat er vaak wordt schoongemaakt en er veel medicijnen worden gegeven die een beetje gek ruiken.

Alle kamers hebben een nummer, in totaal zijn er 12 kamers. Er zijn 1- en 2-persoonskamers en één 4-persoons. Elke verpleegkundige verzorgt 1 of 2 patiënten. Doordat verpleegkundigen elkaar aflossen is er bijna altijd, dag en nacht, iemand op de kamer.

Met behulp van de apparaten die om het bed staan, kunnen de verpleegkundigen en artsen in de gaten houden hoe het met de patiënt gaat en de patiënt extra ondersteunen. Omdat patiënten veel in bed liggen, liggen ze op een soort luchtbed, zodat ze geen last van hun billen krijgen. Soms kun je horen dat het luchtbed zich vanzelf weer opblaast. Het zou kunnen dat de patiënt bij wie jij op bezoek gaat niet wakker is, je kunt wel wat vertellen, wie weet hoort hij of zij je wel en vindt het fijn om je stem te horen.

Op deze monitor kunnen verschillende functies van het lichaam in de gaten gehouden worden. Deze worden allemaal door middel van een lijntje met een verschillend kleurtje aangegeven. Af en toe gaat er een piepje, dit is om de verpleegkundige te waarschuwen. Schrik daar maar niet teveel van.

Met dit apparaat kunnen we helpen met ademen en er voor zorgen dat er voldoende zuurstof wordt gegeven. Dit gaat via een buis die in de mond zit, hierdoor kunnen mensen niet praten en niet eten en drinken.

Door deze pompen worden medicijnen door het infuus gegeven. Een infuus is een plastic buisje wat in een bloedvat zit. Vaak zit dit infuus in de nek of lies, maar kan ook in de handen of armen zitten.

Door een buisje in de neus krijgt de patiënt voeding en medicijnen. Zo krijgen de patiënten genoeg te eten en te drinken.

Bij elke patiënt staat een computer. De verpleegkundige en de dokter voeren alle informatie van de patiënt in op deze computer. Hier zitten geen spelletjes op.

Elke dag onderzoekt de dokter de patiënt heel goed. Er is altijd een dokter op de afdeling aanwezig, dag als nacht. De dokters en verpleegkundigen dragen blauwe schorten als ze een patiënt verzorgen.

Op elke kamer is een werkblad voor de verpleegkundigen, hier maken zij de medicijnen klaar.

In de stoel zitten is belangrijk voor de spieren en de longen. Voor wat afleiding heeft de afdeling een paar tv’s die patiënten kunnen gebruiken.

Tot ziens!