Hasmik Tadevosyan

Je hebt binnen OLVG op meerdere afdelingen gewerkt. Waarom koos je uiteindelijk voor de flexpool?

‘Ik reis veel en de flex geeft mij de vrijheid om dit te doen. Daarnaast vind ik het leuk om op verschillende afdelingen te werken. Zo zie ik elke keer een andere dynamiek: in de teams én bij de patiëntengroepen. Je bouwt een brede basis op. Ik kom nu ook op afdelingen waar ik eerder niet kwam, zoals Urologie. Dat houdt het werk spannend en afwisselend. Alle afdelingen hebben iets interessants, maar het werk op de afdeling Hematologie raakt me altijd. Patiënten met kanker kijken vaak anders naar het leven en zijn strijdbaar. Dat vind ik mooi, ook al is het ook droevig.’

Naast je werk als verpleegkundige doe je ook projecten bij Soa Aids Nederland als Adviseur Gezondheidszorg. Waarom deze combinatie?

‘Ik deed in 2024 op Curaçao onderzoek naar de positie en veiligheid van sekswerkers, veelal ongedocumenteerde vrouwen uit Latijns-Amerika en LGBTQ+ personen. Dat was heftig en leerzaam. Het zijn mensen in een erg onveilige situatie, die vaak onzichtbaar zijn en geen contact zoeken met instanties. Ik heb daar vooral geleerd om goed te luisteren, niet te snel te oordelen en vertrouwen op te bouwen. Dat neem ik elke dienst mee in mijn werk als verpleegkundige.’

Je bent ook voorzitter van Stichting Army of Hope. Wat doet die stichting?

‘Army of Hope werkt samen met organisaties en overheden om kinderen te beschermen tegen seksuele uitbuiting. We ondersteunen operaties in samenwerking met andere ngo’s en fungeren als schakel tussen verschillende partijen, momenteel vooral in Zuidoost-Azië. De stichting is nog relatief nieuw, maar we hopen op termijn een belangrijke rol te spelen bij het opsporen van daders en het helpen van slachtoffers. Mijn rol is vooral het organiseren van aandacht en steun: ik werk aan de zichtbaarheid, geef presentaties en bouw een netwerk op.’

Verschillende banen, erg zware materie… Waar haal je de motivatie vandaan?

‘Mijn ouders zijn zonder paspoort van Armenië naar Nederland gevlucht. Tot vier jaar geleden had ik geen Nederlands identiteitsbewijs, terwijl ik hier geboren en getogen ben. Dat gaf veel drempels, van studie tot reizen en solliciteren. Die ervaring heeft mij gevormd. Ik kan niet tegen ongelijkheid. Dat verklaart ook mijn bewijsdrang: ik wil laten zien wat ik kan, en ik wil er zijn voor mensen die minder kansen hebben.'

Hoe houd je balans naast je werk?

‘Ik ben erg sociaal, dus ik praat veel met collega’s en vrienden. Ik hou ook van dansen. Salsa is mijn uitlaatklep. Ik dans ongeveer vijf uur per week en assisteer ook bij lessen. Mijn droom is om salsadocent te worden. Ja, dat ook nog! Verder sport ik graag: kickboksen en voetbal helpen me ontspannen.’