Meer informatie over MijnOLVG
In MijnOLVG kunt u uw persoonlijke gegevens van OLVG inzien en beheren. U kunt bijvoorbeeld uw afspraken bekijken, onderzoeksuitslagen inzien en korte vragen stellen.
Lees verder
‘Welkom in suite 19, Noah’ en ‘Welkom mama en papa van Noah’. Dat zijn de woorden die ik niet meer snel vergeet. ‘Dit is voorlopig jullie kamer en je mag er blijven slapen als je wilt’. Bij mezelf denk ik: ‘Hier slapen? We willen hier zo snel mogelijk weer weg! Noah, groei maar snel, dan mag je mee naar huis.’ Maar de weken verstreken en inderdaad, we waren er nog wel voorlopig. Negen weken lang om precies te zijn. En in die tijd gebeurde er een hoop in suite 19. We hebben er gelachen, gehuild, we hebben er onze grootste angsten besproken met elkaar en zijn er meer van elkaar gaan houden. In suite 19 zijn we een familie geworden en de familie die er al was, werd belangrijker dan ooit voor ons.
In die weken kreeg het leven een ritme. Zo belde ik elke ochtend standaard om half 8 naar het Anna Paviljoen om voor de wisseling van de dienst aan de verpleegkundige te vragen hoe onze kleine man de nacht had doorgebracht. De eerste weken was het vreselijk om te bellen en had ik elke keer hartkloppingen. Maar als de verpleging mij dan vertelde dat hij een goede nacht had gehad, was ik opgelucht en begon mijn dag goed. En elke dag kwam er weer een stukje vertrouwen. Dat moest groeien, zoals alles moest groeien in suite 19. Het groeien van Noah, het groeien van moeder zijn en het groeien van vertrouwen.
Na negen weken mocht en kon ik steeds meer voor Noah betekenen. De eerste periode in het ziekenhuis was het zo’n beetje als stage lopen. In het begin mag je alleen maar kijken. Maar na een aantal weken durfde ik het alleen te doen. Wetend dat als ik twijfelde, er die grote rode knop was waar ik op kon drukken zodat er hulp zou komen. Toen kwam het moment dat onze arts, neonatoloog Van der Schoor - onderhand voor ons gewoon Sophie - zei: ‘Jullie moeten niet raar opkijken als jullie volgende week thuis zijn!’
Daar kwam die hartklopping en heel even een lichte paniek. Waar ik eerst suite 19 wantrouwde en zo snel mogelijk weer weg wou, wilde ik nu suite 19 niet verlaten. Het was hier inmiddels vertrouwd. We herpakten onszelf en sloegen de handen ineen. Keken elkaar nog een keer heel diep aan, voordat wij voor het eerst niet met zijn tweeën, maar met zijn drieën vol vertrouwen suite 19 verlieten. Met heel veel dank aan OLVG, locatie Oost voor alle geweldige zorgen!
![]() 'Ons zorgconcept zorgt voor dat vertrouwen’
|