'Dankzij BabyThuis kon ik terug naar mijn kraamweekbubbel' : moeder Anne over haar ervaring met thuismonitoring

Marie-Claire, moeder van George:

‘Onze zoon George werd prematuur geboren bij 28 weken. De eerste 40 dagen verbleef hij in het Amsterdam UMC en daarna nog 39 dagen in OLVG. We wilden zó graag met hem naar huis, maar complicaties in de voeding hielden dat steeds net tegen. We zaten tien uur per dag in het ziekenhuis; alleen om te slapen, een wasje te doen en de hond te verzorgen gingen we naar huis. Toen we hoorden dat we George onder monitoring van BabyThuis mee naar huis mochten nemen, waren we ontzettend blij. Hij had nog sondevoeding, maar via de app waren de lijntjes met het ziekenhuis kort. Ik noteerde dagelijks zijn temperatuur en drinkhoeveelheid; een verpleegkundig specialist keek mee, reageerde op vragen en greep in als dat nodig was. Daarnaast hadden we regelmatig telefonisch contact. 
Hoewel het goed ging, dronk George zijn fles niet altijd leeg en twijfelde ik soms of ik de rest via de sonde moest geven. In het ziekenhuis kon ik dat altijd makkelijk overleggen, al werd ik steeds aangemoedigd om zelf te beslissen. Thuis werd ik nóg zelfstandiger, maar ik hoopte wel dat de verpleegkundig specialist snel reageerde zodra ik iets invoerde. In WhatsApp zie je een blauw vinkje als iemand je bericht gelezen heeft, in BabyThuis niet. Dat zou wat mij betreft een verbetering zijn. 
Na twee weken mochten we stoppen met BabyThuis. Tijdens een poliklinische afspraak bleek dat het zo goed ging dat verder monitoren niet meer nodig was. BabyThuis was heel fijn in de overgang van ziekenhuis naar thuis: je voelt dat er iemand naast je staat. Inmiddels zijn we maanden verder en gelukkig doet George het heel goed. Daar ben ik heel dankbaar voor.’

Anne, moeder van Ted:

‘Onze zoon Ted was vijf dagen oud toen zijn oogwit en rug geel werden en fototherapie nodig bleek om de geelzucht te verminderen. Hij werd ’s middags in het ziekenhuis opgenomen en op een matje met blauw licht gelegd. Dit licht breekt de stof bilirubine af, zodat het lichaam dit via urine en ontlasting kan uitscheiden. De volgende ochtend werd er bloed geprikt bij Ted. Daarbij bleek dat het al een stuk beter ging met hem, maar dat hij waarschijnlijk nog één dag fototherapie nodig had. Gelukkig kon dit ook thuis. We kregen een matje met het blauwe licht mee naar huis en legden Ted hierop, in zijn eigen bedje. Hij droeg enkel een luier en een speciaal maskertje om zijn ogen te beschermen. Alleen voor een voeding mocht hij het matje af. 
Het was voor ons echt fijn dat we thuis de fototherapie konden voortzetten. In het ziekenhuis word je een beetje geleefd en zijn er veel prikkels. Ik wilde heel graag terug naar mijn kraamweekbubbel en dankzij BabyThuis kon dat gelukkig. 
De volgende dag zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan om bloed te prikken en bleek dat de geelzucht weg was. We mochten stoppen met fototherapie. Het gaat nu erg goed met Ted.’

Rust voor het gezin

Kinderarts Maartje van den Heuvel kijkt tevreden terug op de ervaringen van het afgelopen jaar: ‘we hebben inmiddels 175 baby’s thuis kunnen begeleiden en continuïteit van zorg kunnen bieden in een heel kwetsbare tijd. De baby eerder thuis, waar ouders het zelf kunnen verzorgen. Geen logistieke stress. Familie, broertjes en zusjes zo snel mogelijk herenigd. We zijn trots dat we dit met BabyThuis kunnen bieden.’