Gynaecoloog Menke Hazewinkel over urineverliesik hoor vaak 'ik wou dat ik dit veel eerder had gedaan'

Een moeder van vijf kinderen uit West, een Amsterdamse gymlerares en een vitale Purmerendse met een drukke baan in de zorg. Drie vrouwen uit mijn spreekuur die één ding gemeen hebben: ze hebben een druk en actief leven. En ja, een klacht die hen belemmert dat leven op volle snelheid te leiden: urineverlies wanneer ze zich inspannen.

Veel vrouwen schamen zich

Geen levensbedreigende klacht, maar voor deze vrouwen wel levensbepalend. Want het is geen doen om jezelf drie keer te verkleden als je met je kinderen speelt of een fitness-les volgt. En toch duurt het lang voordat vrouwen de stap nemen om een afspraak bij ons te maken. Vaak schamen ze zich, voelen ze zich vies of hebben ze het idee dat hun kwaal totaal niet bij hun leeftijd past. Ze ‘lossen het op’ door een tampon of maandverband te dragen, maar voelen zich ellendig. Praten met hun partner of vrienden blijkt vaak lastig. En ondertussen beïnvloedt het wel hun seksleven. Soms vrijen ze niet meer uit angst dat ze urine verliezen. Een hoop narigheid in een tijd waarin ze vaak – nu de tropenjaren met kleine kinderen achter de rug zijn – juist weer meer voor zichzelf willen doen.

Samen vinden we een oplossing

Vrouwen die hiermee rondlopen wil ik adviseren: ga naar je huisarts. Die kan je doorverwijzen naar de bekkenfysiotherapeut. Soms is dit genoeg. Zijn de klachten ernstiger? Dan helpen we je in het bekkenbodemcentrum graag verder. Want er is echt wel wat aan te doen. Vaak zijn vrouwen van hun klachten af met een bandje dat wordt geplaatst tijdens een kleine operatie. OLVG heeft het grootste bekkenbodemcentrum van Amsterdam met locaties in Oost en West en heeft alle expertise in huis. Of het urineverlies nu veroorzaakt wordt door een eerdere bevalling, of door andere blaas- of bekkenbodemklachten, we vinden samen een oplossing.

Vrijheid terug

Vrouwen die de stap wel zetten zijn ontzettend blij met het resultaat. Ja, ze moeten een paar weken rustig aan doen om te herstellen van de operatie. Maar eenmaal hersteld merken ze het verschil; niet meer de benen over elkaar bij het niezen, niet meer halverwege de sportles naar de wc rennen, gewoon weer vrijuit dansen op een feestje... Ze hebben hun vrijheid weer terug. De Amsterdamse gymlerares vertelde me de eerste keer dat ik haar zag huilend haar verhaal. Zo verdrietig was ze. Na de behandeling leek ze een totaal ander mens. Haar reactie was tekenend en ik hoor ‘m gelukkig vaker: ‘Ik wou dat ik dit veel eerder had gedaan'.